നിമിഷങ്ങൾ.

എനിക്ക് ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റിയല്ലോ. അത് മതി. ഒന്ന് എന്നെ കേൾക്കുമോ എന്നുള്ള ഒരു നോട്ടം എന്നിൽ പുഞ്ചിരി നിറച്ചു. 

എനിക്കറിയാം. . എന്ത് കൊണ്ടോ നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമാണ് എന്നെ അറിയുവാൻ , അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളോ എഴുത്തുകളോ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ. പറയാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ആണെങ്കിലും നിങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് അത് മതി. 

സാരമില്ല , ഞാൻ കേൾക്കാം മുൻവിധി ഇല്ലാതെ എല്ലാം , നിങ്ങളെ സന്തോഷത്തോടെ , താൽപര്യത്തോടെ കേൾക്കാം എന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറയാതെ പറഞ്ഞു. 

നിങ്ങളുടെ കൈകൾ കൊണ്ട് ആംഗ്യങ്ങൾ കാണിക്കുന്നതും കണ്ണിൽ സന്തോഷവും സങ്കടവും അത്ഭുതവും മിന്നി മായുന്നതും നോക്കി ഞാൻ ഇരുന്നു ഒരു മണിക്കൂർ. 

ഇനി എന്നാ കാണുക , എന്നാണ് വരിക എന്നു ചോദിച്ചു നിങ്ങൾ അവസാനം. 

എൻ്റെ ഒരു സഹോദരിയോട് എന്ന വണ്ണം ഞാൻ പറഞ്ഞു. 

വരാം. കാണാം. സംസാരിക്കാം. ഒക്കെ ശരിയാകും. 

അവർക്ക് മനസ്സ് നിറഞ്ഞു എന്ന് തോന്നി. ഞാൻ എൻ്റെ യാത്ര വീണ്ടും തുടർന്നു.